Met een helm over de bouwplaats van Nieuw Hydepark
DOORN. Tussen de bloeiende paarsroze rododendrons stampen gehelmde bouwvakkers Nieuw Hydepark uit de grond. Het conferentiecentrum van de Protestantse Kerk annex vakantieaccommodatie bestaat nu nog slechts uit kaal beton en een staketsel van metalen palen.
In de keet aan de rand van de bouwplaats passen Haaije Feenstra, directeur van de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk, en Gerrit Westerveld, voorzitter van de stuurgroep Nieuw Hydepark, voorafgaand aan de persrondleiding hun helmen. Verschillende journalisten volgen hun voorbeeld. Op tafel liggen bouwtekeningen. Als alles goed gaat, ontvangt Nieuw Hydepark over negen maanden de eerste bezoekers.
Het oude conferentiecentrum werd vorig jaar gesloopt. Het voldeed niet meer aan de eisen van deze tijd en was niet rendabel bovendien. De synode wilde in 2012 desondanks geen afscheid nemen van het landgoed, waaraan veel predikanten goede herinneringen hebben en waar ook het F. D. Roosevelthuis staat, een vakantiecentrum voor zorgbehoevenden en hun begeleiders van de Protestantse Stichting Diaconaal Vakantiewerk (PSDV). Een huis dat eveneens aan vervanging toe was.
Tegelijk klonken er kritische geluiden. Hoe kon de PKN miljoenen investeren in nieuwbouw terwijl de kerk op tal van plaatsen krimpt? De oplossing was om het conferentie- en trainingscentrum én het Roosevelthuis onder één dak samen te brengen. „Zo is er maar één keuken nodig en één receptie”, zegt Westerveld. „Bovendien is de onderbezetting, waarmee het oude conferentiecentrum kampte, verleden tijd. Het Roosevelthuis is jaarlijks ten minste 47 weken bezet. Wanneer de kamers voor predikanten in Nieuw Hydepark ’s zomers leegstaan, is er extra capaciteit voor de deelnemers aan de vakantieweken.”
Het gezelschap sjouwt op bouwschoenen het terrein op. Boven de hoofden draait een kraan. Koude tocht strijkt langs de kale muren van de betonnen kolos.
Predikanten en vakantiegangers gaan straks via dezelfde ingang naar binnen en zullen elkaar in het gebouw geregeld tegenkomen. De kamers van beide doelgroepen zijn echter in verschillende vleugels gevestigd. Westerveld wijst naar links en vertelt waar ongeveer de huiselijke haard uit het Roosevelthuis een plek krijgt. Rechts in het gebouw komt het bekende barretje uit de kelder van het oude conferentiecentrum, een begrip voor conferentiegangers, terug. Allemaal nieuw natuurlijk, maar het gaat om het idee.
Via smalle houten trappetjes gaat het naar de eerste verdieping, waar predikanten straks een ruime kamer krijgen. De vakantiegasten logeren op de begane grond, in kamers waar alle faciliteiten aanwezig zijn om hen goede zorg te kunnen verlenen. In totaal herbergt het complex tachtig kamers en acht conferentiezalen. Feenstra neemt het gebouw nog eens in ogenschouw, terwijl verschillende fotografen foto’s van hem schieten. „Iedere keer als je hier komt, is er weer iets nieuws gerealiseerd.” In de verte glinstert de vijver. Het uitzicht blijft hetzelfde.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 juni 2015
Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 juni 2015
Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's