Dubbel zo duurzaam

Eind 2012 besloot de Rotterdamse dat het „tijd werd om iets belangrijks te doen.” „Je zit al snel vast aan je baan, maar ik bedacht dat ik ook een andere keuze kon maken.” Doordat ze haar vaste lasten drastisch terugschroefde, hoefde ze een jaar lang slechts twee dagen in de week te werken om rond te komen. „Ik zag het als cadeautje aan mezelf.”

Naast de twee dagen in de week waarop ze nog als activiteitenbegeleidster werkte bij mensen met niet-aangeboren hersenletsel, wilde Braakman „in brede zin iets voor de ander doen” en zich inzetten voor het milieu en duurzaam leven. „Ik wilde er echt in investeren, maar vond het lastig om te bepalen op welke manier precies. Tijdens een zoektocht op internet merkte ik dat er al veel mooie initiatieven bestaan. Vandaar dat ik op het idee kwam om acties van anderen te gaan verdubbelen.”

Onder de naam Verdubbeldame startte Braakman een weblog waarop ze ideeën van anderen „voor een betere wereld” presenteerde. „Mensen kunnen zich bij mij melden en uitleggen wat hun actie inhoudt. Ik probeer die dan te verdubbelen en vraag ook andere lezers of ze zich bij ons aansluiten, zodat het effect steeds groter wordt.”

Derde persoon

Ze bracht haar nieuwe blog onder de aandacht door die aan te kondigen op haar persoonlijke blog die ze tot dan toe bijhield. „Ik blogde eerder al over allerlei initiatieven die ik zelf bedacht en uitvoerde.” Zo vulde Braakman een tassenbol met gebruikte plastic zakken bij de Jumbo, waste ze voor het eerst met wasnoten en deelde ze proefzakjes wasnoten aan anderen uit. Ze verraste vijf mensen met een zelfgemaakt cadeau en at dertig dagen lang geen dierlijke producten.

„Ik kreeg op deze blog regelmatig de reactie dat ik zo geweldig was omdat ik zulke dingen deed. Maar daar deed ik het niet voor. Ik hoopte dat het zou uitgroeien tot iets groters, en anderen hierdoor gemotiveerd zouden worden om ook zoiets te doen. Ik wilde de actie centraal stellen, niet mezelf.” Vandaar dat Braakman er op haar nieuwe blog voor koos om in de derde persoon te schrijven.

Petities

Toen ze net met haar blog startte, was Braakman behoorlijk onzeker. „Ik had geen idee wie mijn blog zou ontdekken en wat mij te wachten stond. Gelukkig wist ik dat mensen van mij alleen dingen konden vragen die ze eerst zelf hadden gedaan.” Uiteindelijk lag een groot deel van de verzoeken die binnenkwamen op het gebied van het tekenen van petities en het doen van „kneuterige huisvrouwdingen, niets negatiefs daarover hoor”, zegt Braakman. „Van tevoren wist ik niet wie mijn blog zou ontdekken. Ik had net zo goed door een politieke groepering gevraagd kunnen worden om mee te doen aan demonstraties. Maar zover is het niet gekomen.”

Onder de vaste volgers van de Verdubbeldame bevindt zich een aanzienlijk deel christelijke lezers. Van een van hen kreeg Braakman de vraag om bij stichting Dorcas mee te doen met het sorteren van hulpgoederen. Omdat in de buurt van Rotterdam geen sorteercentrum is, sprak Braakman af om een dag in september mee te lopen in Andijk, bij het centrale sorteermagazijn van de stichting.

Máxima

„Het was een dag waarop ik een kijkje achter de schermen mocht nemen,” zegt Braakman. „Dorcas was voor mij een onbekende wereld.” Toen ze aankwam, werd ze niet begroet als Marije, maar onthaald als Verdubbeldame. „Ik kreeg een uitgebreide rondleiding. De directeur liet zich zelfs verontschuldigden omdat hij er die dag niet bij kon zijn: ik voelde me net Máxima.” Interessant vond ze het zeker, maar Braakman wilde ook graag aan het werk. „De rest van de dag heb ik ingeleverde verzorgingsproducten gesorteerd en mocht ik labels stempelen.”

Braakman is bijzonder te spreken over de manier waarop Dorcas omgaat met de goederen die binnenkomen. „Als je het mij vraagt, wordt er echt niets van weggegooid. Alles kan gebruikt of hergebruikt worden. Daar raakte ik echt wel van onder de indruk.”

Bij nieuwe verdubbeldaden dacht Braakman dan ook een aantal keer aan deze stichting terug. „Iemand stelde bijvoorbeeld op mijn blog voor om oude kleding weg te geven aan H&M voor recycling. Heel oude kleding heb ik daar inderdaad gebracht. Maar dingen die nog goed waren, gingen naar Dorcas. Dan weet ik zeker dat het goed terechtkomt. Bevlogen mensen ontmoeten wekt echt vertrouwen.”

Gematigd

Al als jongere was Braakman op verschillende manieren met het milieu en het thema duurzaamheid bezig. „Ik was aangesloten bij diverse jongerenorganisaties die zich hierop richtten en heb aan diverse acties meegedaan. Ik ben al van kinds af aan vegetariër.” Van radicaal werd ze in de loop van de tijd meer gematigd. „Ik heb nooit een auto gehad en doe alles buiten de stad met het openbaar vervoer. Ik leef zo veel mogelijk energiezuinig. Mijn schoonmaakmiddelen zijn allemaal biologisch.”

Omdat Braakman al een duurzame levensstijl had, moest ze sommige verdubbelverzoeken, zoals „een keer een fles milieuvriendelijk afwasmiddel kopen”, afslaan. Op haar blog geeft Braakman een verklaring. „De Verdubbeldame kon niet verdubbelen omdat ze dit al deed. Er staat al jaren een fles Ecover op het aanrecht van de Verdubbeldame. Die doet trouwens ook prima dienst als shampoo en allesreiniger.” Wel waren er zes andere lezers die deze actie langs zagen komen en zich hiervoor aanmeldden.

Hartje

Een andere verdubbeldaad bestond uit het zelf maken van schoonmaakmiddelen. Met spijt in haar stem zegt Braakman dat ze die op dit moment niet kan laten zien, omdat ze net op zijn. Aan een haakje in de badkamer hangt nog wel een half hartje van olijfzeep. De andere helft is eraf geraspt. „Daar heb ik bijvoorbeeld wasmiddel van gemaakt.”

Lachend wijst ze naar de douchecabine. „Dit is de douche die een week uit is geweest om water te besparen. In die tijd waste ik me gewoon aan de wastafel. Mijn koelkast heeft trouwens ook een week uit gestaan.” Op de vloer van de doucheruimte staan verschillende glazen flessen. „Daar vang ik aan het begin van iedere douchebeurt nu het koude water in op, waar ik het toilet mee kan doorspoelen.”

In de boekenkast in de kamer van haar appartement bewaart Braakman niet alleen de kerstkaarten die ze kreeg, maar ook de bijbehorende enveloppen. Op de achterkant van de enveloppen staat een boodschap aan de postbode. „Ook dat was een verdubbelactie. Een paar vriendelijke woorden voor degene die de kaarten bezorgt. Zelf schreef ik die op de voorkant van kaarten die ik verstuurde, dan wist ik zeker dat ze gelezen zouden worden. Ook stuurde ik een kaart naar een postkantoor waar de post gesorteerd werd.”

Bewustwording

Op de onderste plank van dezelfde kast ligt een grote voorraad vogelvoer. „Al een tijd geleden heb ik me voorgenomen om de actie om vogels in het park te voeren, te verdubbelen. Maar het heeft nog steeds niet gesneeuwd, dus ik wacht er nog even mee.” Na 2013 stopt Braakman dus nog niet helemaal als Verdubbeldame. „Het lijkt me niets om het definitief los te laten. Soms was het weleens een last op mijn schouders, maar ik zie het vooral als zinvolle hobby.”

Als Verdubbeldame wil Braakman graag een proces van bewustwording op gang brengen. „Regelmatig krijg ik mailtjes van mensen die me laten weten dat ze door mij aan het denken zijn gezet over het milieu en anderen hebben leren kennen die dit ook doen. Ik vind het heel mooi dat ik zo een vlammetje aan kan aanwakkeren.”

>>verdubbeldame.nl

serie Duurzaam leven

Duurzaam leven: wat betekent dat in de praktijk? Mensen vertellen. Deel 9.

>>digibron.nl/duurzaamleven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen