Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

„Vergeet zendingswerk in Suriname niet”

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„Vergeet zendingswerk in Suriname niet”

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

KRUININGEN. De kerken uit de gereformeerde gezindte in Nederland zouden meer moeten doen aan zending in Suriname. Dat vindt ds. C. J. P. van der Bas (54), die begin dit jaar drie maanden in het Zuid-Amerikaanse land werkte voor de Zending Hersteld Hervormde Kerk (ZHHK).

Ds. Van der Bas constateerde tijdens zijn verblijf dat er „nauwelijks” zendingswerkers van gereformeerde richting in Suriname werken. Dat vervulde hem „met schaamte. Wij zijn verantwoordelijk voor het slavernijverleden in dat land. Na die tijd hebben we gastarbeiders met vreemde godsdiensten naar Suriname gehaald: moslims uit Java en hindoes uit India. Vervolgens zijn we er als kerken uit de gereformeerde gezindte in Nederland vrijwel afwezig met het Evangelie.”

Ds. Van der Bas wil niemand verwijten maken. „Zelf kom ik ook nu pas tot deze ontdekking, maar ik schaam me wel. Ik had contact met een Zuid-Koreaan die al 25 jaar in Suriname werkt en zich alle moeite had getroost om zich de Nederlandse taal eigen te maken. Voor ons was en is het betrekkelijk eenvoudig om daar het Woord van God te brengen in onze eigen taal.”

ZHHK vroeg ds. Van der Bas, predikant van de hersteld hervormde gemeente in Tholen en Kruiningen, begin dit jaar om als zendingswerker voor drie maanden naar Suriname te vertrekken. „De tekst: „De oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn weinig”, gaf voor mij de doorslag om te gaan. Er is zo veel te doen in Suriname. Onze kerken tellen zo’n zestig predikanten. In Suriname is er nauwelijks één van gereformeerden huize. Voor zover ik weet zijn alleen de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt betrokken bij de toerusting van voorgangers.”

Kerkdienst

Hij vertrok in februari, samen met zijn vrouw, naar het land aan de noordoostkust van Zuid-Amerika. In een klein dorp, Klein Powakka, hield hij elke zondagochtend een kerkdienst. De gemeente is 25 jaar geleden ontstaan uit zendingswerk door een Amerikaanse kerk. Zo’n zes jaar geleden is de ZHHK gevraagd die taak over te nemen, omdat die kerken geen Nederlandstalige zendingswerker beschikbaar hadden.

Zo’n kerkdienst verloopt eenvoudig, zegt ds. Van der Bas. Na afloop is er een preekbespreking in het Surinaams voor volwassenen die het Nederlands niet goed machtig zijn. Voor de kinderen en jongeren zijn er zondagsschool en catechisatie.

Op zondagmiddag organiseerde ds. Van der Bas een kerkdienst in Paramaribo. Daar kwamen vooral Nederlanders op af die op vakantie of voor werk of stage in Suriname waren. ZHHK houdt zich verder bezig met kinder- en tienerwerk in de buurt van deze kerk. „Er wonen veel Creolen. Sociaal en zedelijk gezien is er geen slechtere buurt in Suriname, maar voor de kerk is er geen betere. We zouden daar veel goeds kunnen doen.” Doordeweeks deed hij bezoekwerk en hield hij Bijbelstudies.

Een ontmoeting met een imam blijft ds. Van der Bas het meeste bij. „Ik nodigde hem uit voor een Bijbelcursus voor beginners. Hij gaf aan dat zoiets niets voor hem was en vertelde dat hij vroeger voorganger was van een pinkstergemeente. Omdat hij daar veel huichelachtigheid tegenkwam, was hij teruggekeerd naar de islam. Ik vroeg hem: „Maar dan heb je ook Christus gepredikt? „Ja”, zei hij, en hij legde zijn vinger op mijn borstbeen, „maar als ik in Hem ga geloven, raak ik alles kwijt.” Toen liep hij weg.”

Aangrijpend, zo’n gesprek, vindt ds. Van der Bas. „Die man wist dat het om Christus draaide. Als hij in Hem zou geloven, dan zat hij ernaast met zijn moslimgeloof.”

De verantwoordelijkheid voor de zielen van de Surinamers vond de Kruiningse predikant zwaar. „De woorden uit de catechismus: „Naar welk getuigenis des Evangelies God zal oordelen, beide in dit en in het toekomende leven”, hielden mij bezig. Ik was een van de weinige predikanten van gereformeerden huize in een land waar de boodschap van genade voor zondaren nauwelijks klinkt.”

In april kwam hij weer aan in Nederland. Hoe was het om weer in Kruiningen te wonen en te werken? „Het is goed om weer terug te zijn. Het geeft mij ook vreugde om hier het Evangelie te brengen. Bovendien heeft mijn verblijf in Suriname ertoe geleid dat ik me met nog meer bevlogenheid inzet voor mensen aan de rand van de kerk.”

Geld

In oktober hoopt ds. A. Meuleman aan de slag te gaan als vaste predikant in Suriname. In januari komt daar Annelies Groothuis als kinderwerkster bij. Er is werk genoeg om nog meer zendingswerkers aan te trekken, maar daarvoor is momenteel geen geld, zegt ds. Van der Bas. „Dat geldt ook voor het zendingswerk in Malawi. Een trieste werkelijkheid. Het enige wat we kunnen doen, is op de knieën gaan. Als we de verantwoordelijkheid voelen voor de Surinamers, dan komt het geld er ook. Daar ben ik van overtuigd.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 27 september 2014

Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's

„Vergeet zendingswerk in Suriname niet”

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 27 september 2014

Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's