Christenwetenschappers denken na over gesprek met niet-gelovigen

Oldenhuis, hoogleraar recht en religie in Groningen, behandelde voor zo’n 45 aanwezigen de ene na de andere actuele casus. De stewardess die geen kruisje om haar hals mocht dragen. De school die een homoleraar wilde ontslaan. De Alblasserwaardse boer die in grote witte letters de tekst ”Jezus redt” op het dak van zijn huis zette. Allemaal kregen ze, doordat ze hun levensovertuiging in het publieke domein zichtbaar maakten, te maken met een juridische procedure.

Zijn dat signalen dat het slecht gaat in Nederland, dat christenen steeds meer in een hoek gedrukt worden? Helemaal niet, vindt Oldenhuis. Gelovigen moeten niet te snel krokodillentranen huilen, maar eerst kijken in welke situatie ze zich precies bevinden en welk gedrag daarbij past.

Volgens Oldenhuis betekent de scheiding van kerk en staat zeker niet dat religie geen plek mag hebben in het publieke domein. Dat mag juist wél. Maar het maakt verschil in welke functie je je bevindt. Binnen de muren van de kerk heb je veel vrijheid, en ook in je eigen huis mag je denken en doen wat je wilt. De overheid moet daarvan afblijven.

„Je hebt alle recht om thuis je kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. Maar zodra je in functie bent, bevind je je op een ander ‘level’. Ambtenaren van de burgerlijke stand moeten de wet uitvoeren: een huwelijk sluiten, geen preek houden.”

Oud-minister Van Middelkoop (CU), in de zaal aanwezig, voelt zich geroepen daarop te reageren: „Je kunt ook te veel jurist zijn. Ambtenaren hebben, in deze overgangsfase, recht op compassie en bescherming. Als je duizenden jaren één bepaalde structuur –het huwelijk– hebt gekend, dan kun je niet van de ene dag op de andere mensen dwingen om het anders te gaan doen.”

Daarop ontspint zich een discussie. Is de wetgever zélf wel neutraal in zijn opvatting van het huwelijk? Oldenhuis: „Dat gelovigen moeten dempen is één kant van het verhaal. Ook seculieren moeten dat. Maar die strijd moet ik nog aangaan.”

Hoe belangrijk het is dat christen en niet-christenen op een fijngevoelige en niet-veroordelende manier met elkaar communiceren, benadrukt ook dr. Theo Boer in zijn workshop over christelijk-ethische standpunten in de moderne media. Andere workshops gaan over hersenonderzoek, opiniërend schrijven en de verhouding lichaam en geest.

De dag, bedoeld om christelijke wetenschappers te inspireren en met elkaar in contact te brengen, wordt afgesloten met een persoonlijk verhaal van prof. dr. Dick den Hertog (Tilburg): „Wat studenten overtuigt is niet het debat over geloof en wetenschap, maar de liefde van Christus.”

Niettemin blijft dat debat volgens de aanwezigen wél noodzakelijk. Daarom krijgt filosoof René van Woudenberg aan het eind van de dag de Reijer Hooykaasprijs uitgereikt, omdat hij het thema ”Geloof en wetenschap” de afgelopen jaren sterk op de kaart zette.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen