Van Telgt naar het Hanengewei

Halverwege het huidige kerkgebouw wijst ouderling-scriba A. Verschoor naar een muur: „Dit was de buitenkant van de kerk die in 1971 werd gebouwd. Toen wij hier in 1980 vanuit Soesterberg kwamen wonen, kregen we de laatste twee beschikbare plaatsen toegewezen: 191 en 192.” Vijf maanden later zat Verschoor ook nog op een andere plaats: de orgelbank. Vijftien jaar was hij organist, sinds 1996 dient hij als ouderling. „Ik ben inmiddels met de gemeente vergroeid.”

Verschoor –destijds chef-hofmeester in een officiershotel– was lang niet de enige beroepsmilitair die in Ermelo kwam kerken. „Een groot deel van de gemeente bestaat uit import. Er kwamen hier jongeren uit omliggende dorpen wonen, omdat daar nauwelijks huizen werden gebouwd.”

Sinds vorig jaar zit er weer een Van Bentum in de kerkenraad, uit de familie die een oude school in buurtschap Telgt kocht en er vanaf 1923 weekdiensten belegde. Vanaf 1962 kwam men ook op zondag bijeen. Naast de Van Bentums namen toen drie jonge Zeeuwen het voortouw: A. Lobbezoo en A. van der Maas werden commissielid en later ambtsdrager, en in 1965 werd J. van Belzen ouderling. Ds. A. W. Verhoef institueerde de gemeente op 12 april 1966, een halve eeuw geleden.

De gemeente komt nog altijd bijeen waar de eerste eigen kerk werd gebouwd: aan het Hanengewei. De vrouwenvereniging bracht 10.000 gulden bijeen voor een fietsenstalling.

„Hier was het keukentje”, wijst Verschoor. „Daar zaten ook nog veertig mensen. De gemeente zag links van de kansel drie ouderlingen zitten, rechts drie diakenen. Op de galerij werden alleen de voorste twee banken gebruikt, want op de achterste twee zag je de voorganger niet. ’s Zomers zaten er vakantiegangers in het halletje, op het podium en zelfs op de kanseltrap.”

Toen Verschoor in Ermelo kwam, stond ds. C. Hegeman er. „In vrijwel elke preek zei hij: „Een mens is dood voor de dood.” Die uitdrukking maakte indruk, juist omdat ik er niet bij opgegroeid was. Ik ben hervormd gedoopt en opgevoed in een vrijwel roomse omgeving, maar al op zeer jonge leeftijd koos ik voor de wereld. Menselijkerwijs gesproken ben ik door mijn huwelijk in de Gereformeerde Gemeenten gekomen.”

Na het plotselinge overlijden van ds. Hegeman diende ds. J. C. van Ravenswaay Ermelo twaalf jaar. „Die heeft veel voor de gemeente betekend. Zijn prediking is gebruikt om me stil te zetten. Zijn preken waren niet zo eenvoudig, maar hij zei dan: Span u een weinig in.”

Kerk werd zaal

Mede door de komst van deze predikanten groeide de gemeente hard. Later stond ds. L. Blok in Ermelo. En nu ds. P. Melis; „met hem zat ik vroeger in dezelfde kerkbank, op de galerij in Amersfoort”, zegt Verschoor.

Ds. Van Ravenswaay opende in 1985 de nieuwe kerk, op grond waar eerder de houten dependance van een mavo stond. Het kerkgebouw was haaks op het oude gebouwd, want dat stond met de zijkant naar de straat. Het vroegere kerkje is nu vergaderzaal. De aflopende vloer is geëgaliseerd. Waar de kansel stond, is nu een opbaarruimte gesitueerd en ook de galerij is dichtgemaakt.

In 2003 werden er nog twee zalen gebouwd. „Op grond waar de politie haar bureau had willen uitbreiden. Dat gebeurde niet, dus toen konden wij het terrein erbij kopen.” De ene zaal maakt ’s zondags deel uit van de kerk, met acht rijen van vijftien stoelen. Schuifwanden zorgen voor een flexibele indeling. Onder de twee zalen werd een forse kelder gegraven. Die is vorig jaar gerenoveerd.

Ermelo kreeg nieuw orgel cadeau

Lange tijd zong de Ermelose gemeente bij een pedaalharmonium. In 1981 werd er een elektronisch orgel aangeschaft. Vanaf 1989 stond er een Heijligersorgel op een bordes achterin. Sinds 2004 prijkt er een pijporgel op de galerij. Het werd geschonken door een gemeentelid. Tegelijk werd de galerij aangepast aan de brandveiligheidsvoorschriften en werd er een brandtrap aangebracht.

In die periode sprak evangelist C. van Drunen uit Emmen tijdens een gemeenteavond in Ermelo. Dat bracht de kerkenraad op het idee het Heijligersorgel aan de Drentse evangelisatiepost te schenken.

De gemeente heeft tien organisten gehad sinds in 1962 de eerste zondagse diensten werden belegd. Twee van hen waren blind: J. Hubregtse (die zestien jaar speelde) en H. van Oosterhout (vijf jaar).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen