Kerkplanting is de meest vruchtbare manier van evangeliseren in deze tijd.

JA

Theo Visser, oprichter van het kerkplantingsnetwerk ICP Network en betrokken bij gemeentestichtingsproject LEEF! in Rotterdam.

Kerkplanting heeft Bijbelse papieren. Na de hemelvaart van Jezus zien we dat de discipelen overal het Evangelie verkondigen en gemeenten stichten. Het Nieuwe Testament is één groot kerkplantingsverhaal.

Nu is het de vraag: waarom planten wij in Nederland kerken? Kunnen we mensen niet doorverwijzen naar bestaande gemeenten? In de praktijk werkt dit niet. Als de onkerkelijke John en Anita een kerkdienst bezoeken, is het voor hen alsof ze een andere wereld, een andere cultuur binnenstappen. Na een paar bezoeken haken ze af, is meestal de ervaring. Het is dus nodig om gemeenten te stichten die aansluiten bij de hedendaagse cultuur.

Uit een onderzoek van gemeentestichter Alrik Vos in 2012 blijkt dat nieuwe kerken het beste in staat zijn om nieuwe doelgroepen te bereiken. In oudere kerken komt 1 op de 1900 buitenkerkelijken per jaar tot geloof en wordt gedoopt. Bij een gemeentestichtingsproject is dat 1 op de 50.

Sommige mensen vinden dat het in missionaire projecten te weinig over zonde gaat. Daar ben ik het niet mee eens. Veel kerkplantingsleiders laten zich inspireren door Tim Keller, een bekende Amerikaanse evangelicaal en nazaat van de puriteinen. In zijn boeken is zonde geen abstract begrip, maar benoemt hij die heel concreet. Het jasje van veel gemeentestichtingsprojecten is misschien hedendaagser, maar de Bijbelse boodschap is onveranderd.

Ik nam eens een Iraanse asielzoeker mee naar de reformatorische gemeente waarvan ik destijds lid was. Na een halfjaar regelmatig kerkbezoek zei hij: „De kerk in Nederland is net een prachtig academisch ziekenhuis. Alles is perfect georganiseerd en loopt gesmeerd. Het medicijn dat jullie aanbieden is echter vooral voor intern gebruik. Waar zijn de veldhospitalen? De barakken die tussen de gewonden worden gezet, om zo veel mogelijk mensen te redden?” We kunnen niet vanuit onze veilige wereld toezien hoe anderen verloren gaan. Als je echt overtuigd bent van de kracht van het Evangelie, dan wordt de vorm secundair. Ik zie onder christenen een toenemende onrust: Past onze manier van kerk-zijn wel bij deze tijd? Is het voornamelijk bezig zijn met ons eigen zielenheil wel Gods bedoeling? Dat vind ik een mooie ontwikkeling. De kerk is er voor God en de wereld, niet voor zichzelf.”

NEE

Ds. B. Labee, voorzitter van het deputaatschap voor  evangelisatie van de Gereformeerde Gemeenten en  predikant te Veenendaal.

Van de term kerkplanting houd ik niet zo. De Heidelbergse Catechismus heeft het in zondag 21 over „de Zone Gods die uit het ganse menselijke geslacht Zich een gemeente vergadert, beschermt en onderhoudt.” Dat wijst erop dat wij niet zelf een gemeente stichten, maar dat het Gods werk is.

De Gereformeerde Gemeenten kennen het fenomeen kerkplanting niet. Wij hanteren meer de lijn van de gemeenschapsvorming. We hebben acht evangelisatieposten in Nederland en één in België. Daar worden verschillende activiteiten georganiseerd rond de Bijbel, zoals clubs voor kinderen en tieners, vrouwenochtenden, Bijbelstudieavonden. Vaak zijn er zondagse samenkomsten voor iedereen, ongeacht achtergrond of geloof.

We zien deze evangelisatieposten als voorposten van een moedergemeente. Het zou mooi zijn als er een zelfstandige gemeente ontstaat, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Daarvoor is het bezoekersaantal te laag. In enkele gevallen stromen belangstellenden door naar een bestaande gemeente in de buurt.

Over de reden waarom gemeentestichtingen van andere kerkverbanden zo veel buitenkerkelijken weten te trekken, durf ik niet veel te zeggen. Daarvoor weet ik te weinig af van kerkplantingsprojecten. Het is iets wat ons als deputaatschap bezighoudt. Wellicht speelt de wijze waarop de boodschap wordt gebracht een rol. In veel gevallen klinkt er: Sluit je bij ons aan, maak een keuze voor God en je bent een gelovige. Daarmee wordt tekortgedaan aan de radicaliteit van Gods Woord: dat de mens in zonde is ontvangen en geboren en niet voor God kan kiezen.

Evangeliseren in deze tijd is moeilijk en in onszelf onmogelijk. Op een Koninginnedag heb ik op de markt in Veenendaal gestaan. De boodschap van het Evangelie roept weerstand op, merkte ik. Met name het feit dat God in ons werkt zonder ons.

Maar al zouden er geen vruchten zijn, dan nog gaan we blijmoedig door. Al zou er maar één ziel behouden worden, dan moeten we het daarvoor doen.

Evangelisatie is niet alleen een taak van de kerk, maar van elke christen. Lange tijd ging er vooral geld van het deputaatschap naar de negen evangelisatieposten. Nu komt er meer nadruk op het toerusten van individuele gemeenteleden. Elke gemeente zou actief moeten zijn in haar eigen woonplaats.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen