Verslaafden pleiten vóór heroïne en tegen afkicken

Een tragisch relaas van de 25-jarige heroïne verslaafde Gerard met een nog schokkender slot: „Ach, een mens wordt gemiddeld zo'n 70 jaar. Ik weet dat ik niet ouder wordt dan 40, hooguit 50 jaar. Maar dat vindt ik eigenlijk oud genoeg".

Eén van de vele trieste gevallen met naar menselijke maatstaven gerekend geen uitzicht op en betere toekomst. Deze week waren enkele honderden hulpverleners en verslaafden in.Den Haag bijeen op een door hun ,,vakbond", de Vereniging Medisch-sociale Dienst Heroïne Gebruikers (MDHG) géferganiseerde conferentie. Om te luisteren naar wat een aantal deskundigen had te vertellen over de veel besproken" gedwongen afkick". Maar meer nog om zich af te zetten tegen het door de Rotterdamse burgemeester A. van der Louw vertolkte standpunt, dat kort en goed neerkomt op het gedwongen afkicken als één van de vele mogelijkheden om de heroïneverslaafde te helpen.

De laatste tijd verweren de druggebruikers zich opvallend eensgezind. Niet voor niets wordt er in de kringen van de Medisch-sociale Dienst gesproken over-een toenemende mondigheid van de junkies. De oprichting van de Rotterdamese Junkiebond enige weken geleden, is daarvan ook een voorbeeld.

Verslaafden en overheid zijn het er over eens dat de handel moet worden aangepakt. Maar over de wijze waarop Jopen de meningen uiteen. De gebruikers meiien dat de heroïne uit de sfeer van de illegaliteit moet worden gehaald. Dan zal de handel vanzelf verdwijnen, zo vinden zij. De Medischsociale Dienst Heroïne Gebruikers gaat zelfs zover dat zij stelt dat heroïne in het ziekenfondspakket moet worden opgenomen en dat de huisarts bevoegd moet zijn ongelimiteerd de verslavende stof toe te dienen.

Als de heroïne niet vrij wordt verstrekt verwachten zij in Nederland binnen vijf jaar dezelfde toestanden waar nu de grote steden in de Verenigde Staten mee worden geconfronteerd. Kasper, een verslaafde van naar schatting middelbare leeftijd, die alle wereldsteden heeft afgezworven'en al 21 jaar het „spul" gebruikt: „Ik ben een hopeloze patiënt. Al zetten ze me nu drie jaar lang in de gevangenis dan is mijn eerste stap daarna opnieuw naar de dealer. Voor vele jongeren is er echter nog hoop als de centen worden besteed aan het vrij verstrekken van heroïne onder toezicht van een arts. Nu krijgen de hulpverleners het geld over onze ruggen. Als zoiets niet gebeurt, voorspel ik toestanden waar we nóg geen idee van hebben".

Vrijwel alle verslaafden en ook een forse groep hulpverleners Hebben dezelfde kritiek: van de hulpverlening in ons land deugt niet veel en het beleid van Justitie en politie leidt slechts tot een verdere criminalisering van de groeiende groep junkies, die dagelijks de straat op moet om een portie heroïne te ,,verdienen". Onder leiding van de Amsterdamse hoogleraar prof. dr. N. W. de Smit, die enige dagen in de week als bajespsychiatèr werkzaam is, pleitten zij nadrukkelijk voor een vrije verstrekking van de heroïne. Vandaar ook dat net bericht dat drie burgemeesters van grote steden zich bezinnen op de mogelijkheden de verslaafden gedwongen af te kicken, bij hen als een bom insloeg. Ben hulpverlener: „Vele verslaafden, dat geld vooral de jongeren, hebben een moeilijke jeugd achter de rug. Van het ene tehuis naar het andere. En nu denkt men deze groep te helpen door ze opnieuw in een kliniek op te sluiten".

Voortrekker

De ironie wil dat de progressieve socialistische burgemeester A. van der Louw (ongewild?) terecht is gekomen in de rol van voortrekker in de discussie over de gedwongen afkick. Hoewel hij bij herhaling laat weten deze mogelijheid slechts als één van de vele te zien en in bepaalde gevallen ook vrije heroïneverstrekking voorstaat, is hij de afgelopen maanden het middelpunt van kritiek geworden. Des te opvallender als men beseft dat hij ook voorstander is van het vrijgeven van de softdrugs.

Van der Louw is echter als handhaver van de openbare orde in de Maasstad in de praktijk met de problemen geconfronteerd. De afgelopen jaren is door het (tolerante) beleid de Kruiskade uitgegroeid tot een heroïnecentrum van belang. Daarbij werden de bewoners van de omliggende straten en wijken niet gespaard. De aanwezige verschillen in nationaliteiten, huisvestingsproblemen en de grote werkloosheid leidden ertoe dat de heroïne en dedaarmee gepaard gaande criminaliteit de druppel was die de emmer deed overlopen.

Tolerantie

Hoewel het standpunt van Van der Louw juist bekend werd op het moment dat enige Haagse beleidsadviseurs met lovende bewoordingen uit Singapore terugkwamen - waar gedwongen afkick met succes op de meest strenge wijze wordt toegepast - is het niet het Singapore-model dat de Rotterdamse burgemeester voor ogen heeft gestaan. Onder druk van de omstandigheden kwam hij tot zijn huidige mening: ,,De tolerantie uit de zestiger jaren heeft, hoewel ik een voorstander blijf van verdraagzaamheid, geleid tot een moderne vorm van slavernij. Kijk naar de minderjarige heroïne-prostituées en de wijze waarop vele verslaafden in hun onderhoud moeten voorzien. Aan de huidige toestand racet een einde komen. De maatschappij heeft nu gfeen antwoord op het probleem. Ik vmd dat we moreel de dwang mogen hanteren, want verschillende verslaafden hebben geen vrije keuze meer", aldus Van der Louw.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen