Voedselsubsidie zou vaak rijken helpen

  IMF-econoom Robert Schneider zei, dat wanneer een arm land de voedselprijzen voor iedereen subsidieert, het rijkere deel van de bevolking meer eten extra gaat kopen dan het arme deel. Daardoor moet meer voedsel worden geïmporteerd, terwijl de inkomsten van plaatselijke boeren dalen.
  Als voorwaarde voor het verstrekken van leningen stelt het IMF vaak dat bezuinigd moet worden op voedselsubsidies, hetgeen tot kritiek heeft geleid omdat het IMF-beleid vooral het arme deel van de bevolking treft en tot politieke onrust leidt.

Bonstelsel
  Schneider zei echter dat er bij het verstrekken van voedselsubsidies op moet worden gelet dat de hulp terecht komt bij de armen. Als lichtend voorbeeld noemde hij Sri Lanka, waar in 1979 een soort bonstelsel werd ingevoerd, waardoor alleen armen gebruik kunnen maken van de subsidies. Bij dat systeem wordt het inkomen van de boeren niet getroffen, terwijl het systeem ook minder kost aan de overheid.
  Maar, „in veel ontwikkelingslanden worden subsidies bijvoorbeeld toegewezen aan ambtenaren en militairen, twee relatief welgestelde groepen", aldus Schneider in zijn rapport. Het gevolg daarvan is dat de prijs op de vrije markt stijgt, terwijl de prijs die aan de boer betaald wordt daalt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen