Met vlindertjes in je buik op weg naar Rik Valkenburg

APELDOORN - Vandaag wordt het startschot gelost voor de Erdee-wedr strijd 1989. Een paar honderd j'ongeren wagen zich op het glibberige journalistieke pad. Ze gaan met hun groep of klas een eigen Magneet maken. Op de Gomarusschool voor mavo-havo in Gorinchem zijn de leerlingen al druk bezig geweest.

Jos van Maanen en Jaco van der Have zijn gewapend met pen en schrijfblok naar Veenendaal getrokken. Het doel van hun tocht was de bekende schrijver Rik Valkenburg. Waarom hebben ze voor hem gekozen? Jos: „We hadden een heleboel ideeën. We wilden eerst naar de politie, maar dat lukte niet. Toen wilden we een baron interviewen. Maar ook dat ging niet door. We wilden iets aparts doen. Toen kwamen we op het idee om een schrijver te interviewen zoals Nel Benschop, of Jos van Manen Pieters of Rik Valkenburg. Uiteindelijk is het Rik Valkenburg geworden. Via uitgeverij Kool zijn we achter z'n adres gekomen".

Met vlindertjes in de buik vertrok het tweetal na een telefonische afspraak richting de schrijfstudio van Valkenburg: „We durfden niet zomaar naar binnen te lopen. We hebben eerst flink geroepen. Rik Valkenburg heeft natuurlijk wel meer interviews gegeven. Toch vond hij het heel leuk om door ons geïnterviewd te worden. Hij zei dat we goede vragen aan hem hebben gesteld. Na het gesprek hebben we al z'n boeken nog gezien. Ook kregen we nog cola met koek".

Interview

Een gedeelte uit het interview van Jos en Jaco:

Hoe bent u er op gekomen om te gaan schrijven?

„Dat zit van kinds af aan in je. Vroeger als er markt was. stond ik heel lang voor de kraam met potloden en ander schrijfmateriaal. Waarom begreep ik toen niet".

Wat moet er eerst gebeuren voordat u een boek moet schrijven?

„Eerst doe ik aan research. Dat wil zeggen dat ik eerst kranteartikelen verzamel van de tijd waarin het verhaal zich heeft afgespeeld. Verder verzamel ik kleine gegevens van de desbetreffende persoon en boeken die er verband mee hebben. Die gegevens schrijf ik op.

Dan maak ik een manuscript. Dat is het eigenlijke boek. Als ik een blok vol geschreven heb, zeg ik tegen mijn secretaresse:

„Nou, tik dat maar eens uit". Dan print ze het uit, waarna ik het corrigeer. Als het zonder fouten is, begint het de vorm te krijgen die ik naar de uitgever stuur. De uitgever stuurt het naar de drukker, die het zet, dat wil zeggen drukt. Dan brengen ze het bij de binder en dan moet er een omslag getekend worden".

Wat vindt u het mooie van het schrijven?

„Je kunt je een beetje uitgieten of uitleven. Het is natuurlijk zo dat ik het graag doe. Ik doe het voor mijn hobby of ontspanning".

Journalist

Anna Fritz en Lientje van Genderen hebben een gesprek gehad met journalist J. van Klinken van het Reformatorisch Dagblad. Lientje: „We wilden eerst naar het politiebureau voor een interview, maar daar ging al iemand heen. We kenden Van Klinken allebei. Toen hebben we hem gebeld voor een gesprek. Dat vond hij prima. We hebben van tevoren thuis vragen bedacht en ze in de goede volgorde gezet. Of we dat moeilijk vonden? Nee hoor, we hadden zo een hele hoop vragen. Tijdens het gesprek stelde ik de vragen en schreef Anna het antwoord op".

Anna en Lientje stelden onder andere de volgende vragen aan Van Klinken: Hoe vindt u het als mensen boze brieven schrijven op hetgeen wat u geschreven hebt?

„Dat hangt af van wat ze schrijven. Als mensen schrijven dat ze het er niet mee eens zijn terwijl uit hun brieven blijken dat ze het stuk niet goed hebben gelezen, word ik weleens verdrietig. (...) Soms reageren mensen uit pure onkunde. Dan denk ik: Ik heb daar geen boodschap aan. Ik laat het gewoon van me afglijden". Anna Fritz en Lientje van Genderen zijn bij journalist J. van Klinken (links) op bezoek geweest en Jos van Maanen en Jaco van der Have hebben een gesprek gehad met Rik Valkenburg (rechts). Praat u vaak met uw vrouw over uw werk?

„Als ik weet dat m'n vrouw zich voor het onderwerp interesseert, dan praten we erover. Zelfs erg veel. Ik ben bij voorbeeld bij minister Brinkman geweest. Als ik dan thuiskom, wil mijn vrouw alles weten. Hoe hij is, hoe hij doet enzovoorts". Vindt u als journalist dat we dit interview goed gedaan hebben?

„Ik vind het erg goed gedaan. Er waren vragen bij die, ik erg knap bedacht vond".

Sterkte

Zo, dat compliment mogen Anna en Lientje in hun zak steken. Magneet wenst alle jongeren die meedoen aan de Erdeewedstrijd heel veel sterkte. Wie weet haalt de pagina waaraan jij hebt meegewerkt de eerste prijs. En je weet wat dat betekent: Een afdruk in de krant! Het idee alleen al dat meer dan honderdduizend mensen jouw verhaal zullen lezen...

De door jullie gemaakte Magneet moet voor 11 februari 1989 binnen zijn. Pagina's die later ingestuurd worden doen niet meer mee aan de finale op zaterdag 4 maart! En voor alle duidelijkheid: Er mag maar één Magneet per groep/klas worden ingezonden. Succes!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen