INGEBRUIKNEMING NIEUWE KERKGEBOUW VAN DE GEREF. GEMEENTE TE TERWOLDE

Onder het zingen van Psalm 84 : 1 betreedt de consulent dier gemeente. Ds H, van Gilst van Elspeet, de kansel. Daarna wordt diezelfde Psalm gelezen en spreekt Ds van Gilst votum en zegenbede over de gemeente uit. Allereerst wijst spreker er op, dat scheiden pijn doet; zo ook bij het verlaten van het oude kerkgebouw. Maar God blijft Dezelfde, en spreker wenst, dat Hij met ons moge optrekken en dat het ons gegeven moge worden om met Mozes niet te kunnen optrekken, tenzij Zijn aangezicht met ons is. Vervolgens wijst spreker er op, dat de Geref. Gemeente van Terwolde een voorgeschiedenis heeft. Het was immers in 1860, dat enkele mensen begonnen samen te komen, die het met de leer der Ned. Herv. kerk niet houden konden en die kerk verlieten. Onder leiding, van wijlen Ds Fransen werd in 1892 een gemeente geïnstitueerd en op 24 September 1908 het oude kerkje in gebruik genomen.. Enkele jaren later moest het gebouwtje worden vergroot, maar bleek op den duur toch weer te klein, zodat thans een nieuw kerkgebouw, dat 400 zitplaatsen bevat, mag worden in gebruik genomen. Wel mogen we uitroepen: Eben-Haëzer! Tot hiertoe heeft de Heere geholpen.

Na deze inleiding bepaalt spreker zijn gehoor bij 2 Kronieken 6 : 32 en 3"^, welke woorden behelzen een gedeelte van het gebed van Salomo, hetwelk hij gebeden heeft bij de inwijding van de tempel, waarin wij zien: Ie. dat de vreemde werd gedacht; 2e. wat hij voor deze vreemde vraagt; en 3e. wat hij met deze vreemde beoogt. Na gebed en het zingen van Psalm 122 : 1 en 2 begint spreker zijn predikatie met er'op te wijzen, dat het in Davids' hart reeds was de Heere een huis te bouwen. Evenwel niet bij, maar Salomo moest de tempel bouwen, en bij gelegenheid van de inwijding daarvan bidt hij niet alleen voor Israël, maar ook voor de vreemde, die niet van Israël is, maar die van verre horen zal van die grote Naam en komen en in dit huis nederbuigen. Zo ook is het met een mens van nature. Hij behoort niet tot het feestelijke Israël, is zonder God in de wereld, geen 1 nop hebbende. Wat gelukkig zijn zij, die liggen onder d-- voorbede van die meerdere Salomo, Die hen inlijven zal tot het geestelijk Israël, zodat het worden zal één kudde en één Herder. Wat Salomo voor deze vreemde vraagt, is wel dit, dat God naar die vreemde hoort als Hij komt en in dat huis naar de Heere vraagt. Ook dat wordt op de geestelijke vreemdeling overgebracht. Zij hebben toch zo veel noden, er rijzen zo vele vragen op in hun hart, en elke vreemdeling heeft een kruis, van eeuwigheid bepaald, doch zij moeten er pasklaar voor gemaakt worden, zodat zij eindelijk bekennen, dat zij niet zonder kruis kunnen. Ook is de geestelijke nooddruft. Maar wat is het groot als zij de vrucht van die meerdere Salomo mogen genieten en gesterkt worden,dat ze uitroepen: Hoe zoet zijn mij Uw redenen geweest, enz. Wat hij met deze vreemdeling beoogt is de eer des Heeren en de uitbreiding van Zijn Koninkrijk. ? En wanneer dat gebeuren mag, dan zal die vreemde daarvan spreken; want zij zullen Zijn lof vertellen, als Hij hen hoort en redt. Die begeerte tot de ere Gods en de uitbreiding van Zijn Koninkrijk ligt toch in het hart van al zulke vreemdelingen. Nadat gezongen is Psalm 68 : 16, wenst spreker de kerkeraad en de gemeente toe, dat de vruchten van die meerdere Salomo in hun midden mo, gen geopenbaard worden, brengt de predikatie toepasselijk over, vermaant de gemeente, inzonderheid de jeugd, haar plaatsen niet ledig te laten staan, en gaat daarna er toe over dank te brengen aan de verschillenden, die blijk gaven-van medeleven. Allereerst de plaatselijke overheid, daarna de architect, bouwcommissie, aannemers en allen, die hebben medegewerkt aan het tot stand komen van dit gebouw.

Vervolgens wordt nog gezonden Psalm 74 : 2 en spreekt daarna namens de Classis Ds van Stuyvenberg nog enkele hartelijke woorden, alsmede ook Ds-Honkoop namens de Particuliere Synode. Ook spreekt namens het gemeentebestuur de heer van Triest, die de hartelijke dank overbrengt voor de uitnodiging, hun gedaan, en zijn blijdschap uitspreekt over de groei der gemeente, wensende, dat velen mogen worden toegedaan tot de schapen van Jezus' stal. Daarna richt ouderling Groothedde zich met enkele gevoelvolle woorden tot de gemeente; er op wijzend, dat wij het recht op de vervulling van de vele goede wensen verloren hebben. Hij betoogt verder de noodzakelijkheid der waarachtige bekering en een elk, inzonderheid de jeugd, wordt ernstig vermaand. Alles verandert, maar God niet, en Hij moge aan ons bevestigen: Ik zal hen verheugen in Mijn bedehuis. Tenslotte wordt door hem de consulent hartelijk bedankt voor het werk, dat deze mocht verrichten, en wordt door Ds van Gilst, nadat nog staande is gezongen Psalm 84 : 2 met gebed en zegenbede deze dienst beeindigd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen