N. C. van Velzen (1936-2013)

Van Velzen, geboren op 15 mei 1936, was afkomstig uit een eenvoudig arbeidersgezin in Rotterdam. Via de mulo bereikte hij de kweekschool. Vervolgens haalde hij de akten Nederlands mo A en B en zijn doctoraal. Hij werkte in het lager en middelbaar onderwijs in Rotterdam, werd daarna wetenschappelijk medewerker aan de Vrije Universiteit, rector van het Johannes Fontanus College in Barneveld, en ten slotte directielid van de Evangelische Hogeschool en de Evangelische School voor Journalistiek.

Vooral door laatstgenoemde functie werd Van Velzen binnen de gereformeerde gezindte een van de autoriteiten op het terrein van mediagebruik. In vele toonaarden verwoordde hij het standpunt dat lijstjes van voorschriften en regels geen oplossing bieden. „Het gaat erom dat je leert nadenken, en dat je je daarbij afhankelijk weet van God.”

Hij kon dan ook niet uit de voeten met radicale afwijzing van bijvoorbeeld televisie en internet, maar pleitte voor een kritisch en selectief gebruik. Overigens altijd in het bewustzijn dat er persoonlijke verschillen zijn: de een kan iets wél verantwoorden voor zijn geweten, de ander niet.

Naast zijn carrière in het onderwijs ontplooide Van Velzen talrijke andere activiteiten. Hij begon aan een proefschrift over Jan Luyken, maar rondde dat uiteindelijk niet af, mede door gezinsomstandigheden: zijn derde zoon bleek verstandelijk gehandicapt en vroeg in de eerste jaren van zijn leven veel zorg. Van Velzen schreef dus geen boek, maar werd voorzitter van de familievereniging van De Hartenberg – de instelling waar zijn zoon woont.

Verder werkte hij mee aan de Herziene Statenvertaling en de Studiebijbel Oude Testament. Hij publiceerde bloemlezingen met gedichten en andere teksten voor gebruik bij de avondmaalsvoorbereiding. Hij was ouderling in de hervormde gemeente van Barneveld. Na zijn pensionering werd hij bovendien hoofd evangelisatie en toerusting van het Diaconessenhuis in Amerongen.

In dat alles wordt een grondtrek van zijn karakter zichtbaar: Van Velzen was een bruggenbouwer. Hij onderhield talrijke contacten over kerkmuren heen en wijdde zijn leven aan het zoeken van verbinding. Vandaar zijn betrokkenheid bij projecten die samenbindend wilden zijn.

„Ik heb een hekel aan scherpslijperij”, zei hij vorig jaar in een interview met deze krant. „Wanneer je als mens uit genade mag leven, heb je geen reden om anderen te veroordelen. Als ik vroeger met studenten de kerkelijke kaart van Nederland behandelde, deed ik dat zo mild mogelijk ten opzichte van alle groepen en kerken – inclusief de Rooms-Katholieke Kerk. Daar sta ik nog steeds achter.”

Van wedstrijden in rechtzinnigheid hield hij niet: „Ook al ben je het soms niet met elkaar eens, dan kun je nog als broeders en zusters met elkaar omgaan. Het is zonde, als je dat niet doet. Laat ik het zo zeggen: ik ben hervormd en voorts ben ik –zoals Psalm 119 zegt– een vriend en metgezel van allen die Gods Naam ootmoedig vrezen. Als iemand met liefde over God en Zijn dienst spreekt, springt de vonk over.”

Van Velzen overleed plotseling tijdens de laatste dag van zijn vakantie in Schönhausen, in de buurt van Kassel in Duitsland. Zijn lichaam wordt mogelijk morgen overgebracht naar Nederland, terwijl de begrafenis vermoedelijk vrijdag in Barneveld zal plaatsvinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen