Koers "Bij de Tijd'' is aanslag op Vrijmaking

Dr. De Vries, voorzitter van de laatste vrijgemaakt-gereformeerde synode, hekelt ook de open koers van het Nederlands Dagblad. Met de stelling dat er mensen over meer dan één kerk verspreid zouden leven die de gereformeerde belijdenis willen aanvaarden, wordt de idee van een geestelijke eenheid geleerd die los staat van een bepaalde kerkkeuze. „Zo worden kerk en confessie van elkaar losgemaakt", zo meent dr. De Vries. De concrete kerkkeus is immers dan niet relevant voor iemands confessionele betrouwbaarheid. „Met dit standpunt buigt het ND van de lijn af die sinds de oprichting werd getrokken". Dr. De Vries citeert oud-hoofdredacteur P. Jongeling, die zich keerde tegen het benoemen van „niet-gereformeerden" als redactielid. „Ik geloof niet dat dat de juiste weg is, want dan gaat het fijne puntje er weer af', zo zei Jongeling.

Verder is dr. De Vries het oneens met de wijze van vermelden van kerknieuws in het ND, namelijk onder de kop Gereformeerde Kerken (vrijg.) en vlak daaronder Gereformeerde Kerken (syn.). „Me dunkt, dat laatste is toch voldoende om het verschil tussen beide kerkengroepen aan te geven".

Geen midlife-crisis

Dr. De Vries ontkent dat de vrijgemaakte kerken zich in een midlife-crisis bevinden, zoals dr. R. Kuiper eens poneerde tijdens een spreekbeurt. Wij zijn geen jonge kerk, geen kersvers instituut, aldus De Vries, maar voortzetting van de Gereformeerde Kerken vóór 1944. Als het om een crisis gaat, dan is het beter te spreken van „de crisis van de ouderdom". Dat er spanningen zijn, heeft volgens hem te maken met het feit dat de leden van het lichaam van Christus niet gelijk zijn. Diversiteit hoort bij het lichaam van Christus. „Maar als diverse stromingen tot partijschappen worden, dan komt het lichaam in gevaar", zo waarschuwt dr. De Vries.

Dr. De Vries gaat ook in op de schuldbelijdenis van de Gereformeerde Kerken in 1988 over hun aandeel in de Vrijmaking. De gereformeerde synode vond het teleurstellend dat de vrijgemaakten daar slechts koel op reageerden. „Deze reactie noem ik teleurstellend", zo schrijft De Vries weer op zijn beurt. „Was er bij deze kerken wederkeer naar Gods Woord en de gereformeerde belijdenis geweest, dan hadden we maar een half woord nodig gehad om bij elkaar te komen. De oeverloze tolerantie in deze kerken van allerlei dwalingen fungeert als achtergrond van deze schuldbelijdenis, dat men betreurt dat gewetens gekwetst worden. Maar dat wordt ook tegenover dwaalleraars als Kuitert en Wiersinga gesteld".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen