FOK onderzoekt 'zuiverheid' van RPF, SGP en GPV
Vooralsnog blijft onduidelijk of organisatie serieus onderzoek pleegt of jaagt op prooi
Even het geheugen opfrissen: Gedurende de eerste helft van dit kalenderjaar verschenen in de media berichten over het FOK, het Fascistisch Onderzoek Kollektief. Nooit eerder van gehoord. Maar er zijn duizenden particuliere initiatieven In ons van organisaties bolstaande landje waarvan de status voor verrewg de meesten onduidelijk is. Zo zijn er vermoedelijk ettelijke tientallen verbanden die zich op een of andere wijze tot doel stellen de maatschappij te waarschuwen voor werkelijke of vermeende vormen van racisme, fascisme, discriminatie etc. Er bestaan zelfs serieuze wetenschappelijke onderzoeksprogramma's op dit gebied.
Het FOK behoort tot de minder bekende of zelfs onbekende initiatieven. Een organisatie, zeker wanneer ze actief wil worden, behoeft mensen, personen. Aan het FOK blijkt in elk geval één persoon verbonden, de heer Toornvliet uit Utrecht. Zijn beroep zou dat van free-lance journalist zijn. Hij heeft tekenen gegeven een artikel te willen publiceren (waarin overigens?) over door hem vermoede verbanden tussen Centrumdemocraten van Janmaat en de kleine confessionele partijen, RPF, SGP en GPV.
Waar het vermoeden van het bestaan van zulke verbanden op is gebaseerd, is niet duidelijk. Heeft hij, althans wat de SGP betreft, misschien aan oudere onderzoekingen omtrent relaties met de NSB (Kooy) of met de Boerenpartij (Nooij) gedacht? Het zou dan hooguit om personele, niet om organisatorische relaties moeten gaan. Vanwege die vermoede personele relaties wilde de heer Toornvliet de beschikking hebben over gegevens van de kandidaten van de genoemde drie christelijke partijen.
Daartoe heeft hij zich, met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2 maart jongstleden, tot de gemeentebesturen gewend, nu eens tot het college van burgemeester en wethouders, dan weer tot de burgemeester in diens kwaliteit van voorzitter van het gemeentelijke (hoofd-)stembureau.
Juridisch steekspel
Sommige gemeentebesturen waren niet erg scheutig met het verschaffen van de gevraagde informatie en enkele weigerden pertinent. Dat kwam hun te staan op bezwarenprocedures annex verzoeken om voorlopige voorziening bij de (presidenten van de) onderscheiden rechtbanken. Tot dusver werd Toornvliet in het gelijk gesteld. Enkele procedures, waaronder die tegen Rijssen, lopen nog. De finesses van het juridische steekspel moeten hier buiten beschouwing blijven.
Wat Toornvliet wil hebben, is niet een afschrift van de kandidatenlijst zoals die meestal, samen met de oproepingskaarten, wordt verzonden aan de kiezers, maar de kandidatenlijst zoals die na het onderzoek wat betreft geldigheid op de gemeentesecretarie ter inzage wordt gelegd. Het verschil bestaat hierin, dat van de kandidaten op eerstgenoemde lijst alleen (voor)naam, voorletters en woonplaats worden vermeld, terwijl op de laatstgenoemde óók de adressen en geboortedata zijn opgenomen. Er is dus een duidelijk verschil in privacy-gevoeligheid. De gemeenten dienen op dat punt zeer zorgvuldig te werk te gaan.
Selectiviteit
Meer nog dan vanwege privacy van de kandidaten, zullen de gemeentebesturen aarzelingen hebben (gehad) vanwege de selectiviteit van de gevraagde informatie. Waarom alleen van SGP, GPV en RPF en niet van alle politieke partijen? Het maakt de indruk dat uitsluitend personen tot deze partijen behorend, van rechts-radicale sympathieën verdacht worden. Is dat een voor de hand liggende veronderstelling? Zou het niet minstens even (on)interessant zijn om te weten of er ook bij de andere partijen kandidaten waren die connecties hebben (gehad) met de CD van Janmaat? Blijkaar is het antwoord op die laatste vraag (voorlopig?) ontkennend.
Hoewel ik geen inzicht heb in de innerlijke overwegingen van de gemeentebesturen, vermoed ik toch dat zij achter de genoemde selectiviteit een vorm van discri0 Het Fascistisch Onderzoek Kollektief (FOK) wil de beschikking hebben over gegevens van de gemeenteraadskandidaten van de drie kleine christelijke partijen. Foto RD minatoire bejegening van de drie kleine partijen proeven. Zakelijk en objectief beschouwd behoeft daarvan echter in het geheel geen sprake te zijn. De selectie kan slechts duiden op een zekere vooringenomenheid van de informatievrager. Wanneer het onderzoek op een controleerbare, betrouwbare wijze zou worden uitgevoerd, behoeft niemand een hetze te vrezen.
Hoogste rechter
In het geval de resultaten van het onderzoek de hypothese of het vermoeden van de onderzoeker logenstraffen, zal hij ook dat eerlijk melden. In het andere geval zullen de partijen die het aangaat, tot zichzelf moeten inkeren. De aan dit alles voorafgaande vraag is echter of de gemeentebesturen de gevraagde informatie terecht kunnen -en dus moeten!- weigeren te verschaffen.
Het valt in hen te prijzen dat zij niet voetstoots op elk verzoek om persoonsgegevens te verstrekken buiten de betrokkene om, ingaan. Dat doet het gemeentelijke personenregister (of de GBA) terecht óók niet. Voor zover hun verzet in dezen evenwel op het privacy-gevoelige karakter van de informatie berust, is het de vraag of gegevens die ten minste drie dagen voor een ieder ter inzage hebben gelegen -zo wil de Kieswet het- nog een vertrouwelijk (niet-openbaar) karakter hebben.
Een andere, meer juridisch getinte vraag is of de Wet openbaarheid van bestuur, op grond waarvan nu afschrift van deze ter inzage gelegen hebbende gegevens wordt geëist, van toepassing is op het (hoofd)stembureau. Over die kwestie moet zonodig een uitspraak van de hoogste rechter worden gevraagd.
De auteur is Eerste-Kamerlid voor de SGP.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 september 1994
Reformatorisch Dagblad | 24 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 september 1994
Reformatorisch Dagblad | 24 Pagina's