De Kruijf: Geen profetie van kerk in democratie

Dr. Noordegraaf vergelijkt de Kerkorde van 1951 met de concept-kerkorde van de Verenigde Protestantse Kerk. 1951 kende nog het ideaal van herkerstening, de concept-kerkorde niet meer. De Kruijfs boek zou men onder andere kunnen lezen als een „theologische onderbouwing van de formuleringen uit het concept-kerkorde", aldus Noordegraaf.

Het boek van De Kruijff pleit voor een theologische aanvaarding van de liberale democratie, met als consequentie dat de kerk afziet van een profetische rol in de samenleving. De kerk moet zich niet introvert opstellen, maar dienend in de maatschappij.

Dr. Noordegraaf geeft toe dat de kerkorde van 1951 wel typisch het stempel van het naoorlogse ideaal wederopbouw en herkerstening droeg. De gedachte erachter dat de kerk krachtens haar roeping tegenover overheid en volk niet kan zwijgen van de zegen van Gods beloften en geboden, is zijns inziens echter onopgeefbaar.

De Kruijfs scheiding van publiek en politiek speelt volgens dr. Noordegraaf in op de moderne trend, godsdienst te beperken tot de privé-sfeer. Profetie is, aldus Noordegraaf, geen binnengemeentelijk verschijnsel, maar is ook gericht tot overheden en machten. Geen enkele samenleving kan het stellen zonder normen en vraarden. Ook in een democratische samenleving is er geen neutraal speelveld.

Gaten in de Schrift

Prof. dr. M. den Duik zegt dat „er wel heel grote gaten in de Schrift" vallen als De Kruijf de taak van de profeten beperkt ziet tot het antieke theocratische volksverband van Israël, waarbij zij in de moderne democratie niets hebben te zoeken. De Kruijf leert de kerk met twee handen te spreken, de kerk is óf "bij zichzelf' óf "bij de ander".

Het lijkt wel, aldus Den Duik, of De Kruijf zich met de ene hand de democraat toont, terwijl hij zich met zijn andere hand toch nog vastklampt aan de theocratie. „Dat kan niet. Laat hij alle twee de handen vrij uitsteken in theo-democratische zorgeloosheid, for better and worse".

Doorbraakchristen

Dr. J. Hoek noemt dr. De Kruijf een „nieuwe doorbraakchristen". Diens betoog helpt volgens hem de afbreuk van christelijke partijvorming. De inzet van christenen op politiek terrein wordt onder principiële kritiek gesteld. Christenen zouden alle verborgen theocratische agenda's moeten opgeven. Toch waardeert dr. Hoek de eeriijkheid van De Kruijf. Vergeleken met het CDA, dat zich voor het compromis verontschuldigt, is het beter, zoals De Kruijf doet, „per confessie" het compromis kiezen dan „per concessie".

Dr. Hoek benadrukt dat de kerk haar profetische roeping moet blijveti verstaan midden in de maatschappij tegen ontwikkelingen als de ondermijning van het huwelijk, de aantasting van het respect voor het menselijk leven en de ontheiliging van Gods Naam en dag. „Wanneer de overheidspersonen niet meer in de kerk komen, moet de kerk haar stem laten horen op de markt van het leven".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen