Boodschappenjongen op aarde

Willem Huibrecht Blaak (1871-1957) dacht gering over zichzelf. "Mensen, jullie zullen toch zeker mij niet stemmen!" riep hij eens verschrikt toen hij kandidaat stond voor ouderling. Het leverde hem een berisping van ds. Boone op. Blaak wérd gestemd en werd ouderling te Nieuw-Beijerland. In 1931 volgde in Sint Philipsland het oefenaarschap, drie jaar later werd hij de opvolger van ds. Boone als enige predikant in de Oud Gereformeerde Gemeenten. De opvolging had nogal wat voeten in de aarde. De ene ouderling in het kerkverband was voorzichtig, de ander oordeelde nuchter, weer een derde had er wat voor. Blaak werd dominee. Zestig was hij inmiddels.

Zichtbaar plezier

Het boek "Het schoonste getuigenis" is het vierde deel in een serie levensverhalen van oud gereformeerde predikanten. Eerdere uitgaven schetsten het leven van de predikanten M. A. Mieras, L. Gebraad en B. Toes. Vermeulen heeft zichtbaar plezier in het vertellen. Het boek loopt vlot, hoewel de auteur soms uitstapjes maakt die niet rechtstreeks met het leven van ds. Blaak te maken hebben.

Vermeulen heeft ervoor gekozen om de predikanten ruimschoots zelf 'aan het woord te laten' door in kaderteksten treffende uitspraken te plaatsen en te citeren uit preken en toespraken. Hierdoor komt de predikant nog dichter bij de lezer te staan. Verder spoort het aan om niet tevreden te zijn met een biografie, maar om ook de nagelaten geschriften te lezen. Deze aansporing wordt wat ds. Blaak betreft heel concreet, omdat tegelijkertijd met de biografie diens "Verzamelde geschriften" opnieuw zijn uitgegeven. "Losse delen niet verkrijgbaar" zou er dus eigenlijk bij moeten staan. Zij die de verzamelde geschriften al in de kast hebben staan, zullen het wel jammer vinden dat het een gewijzigde editie geworden is. Een aantal brieven is namelijk toegevoegd.

Vermeulen had voor het schrijven van het boek een rijke bron: de predikant beschreef zelf de leidingen des Heeren met hem. Lang had hij geaarzeld. "Ik was bevreesd mijzelf op de voorgrond te brengen." Het is een goede keuze geweest deze autobiografie integraal op te nemen, zodat het geloofsgetuigenis niet is omgevormd tot een historisch relaas.

Uit de twee boeken blijkt dat ds. Blaak voorzichtig was in zijn levenswandel, maar ook in zijn oordeel. "Toen de Heere mij te sterk werd", schreef hij, "ging ik van Goudswaard naar Nieuw-Beijerland bij de oud geref. gemeente ter kerk." Aan deze sobere woorden voegt Vermeulen toe dat Blaak het na zijn bekering "natuurlijk" niet bij zijn eigen hervormde dominee kon uithouden. Jammer, zo'n toegevoegd waardeoordeel! Onnodig ook.

Bedelaar

De "Verzamelde geschriften" bieden lessen voor het geestelijk leven. "Wanneer de Heere de ziel bezoekt met Zijn heil", schreef ds. Blaak, "is er in iedere bediening leven. Doch om geleid te worden van een vorige openbaring tot een nieuwe of nadere, daar is opnieuw sterven aan verbonden ." (blz. 32, 33) Tijdens de begrafenisplechtigheid zei ds. Joh. van de Poel het zo: "Deze bedelaar is bedelende gestorven en stervende bedelde hij nog: Heere, wanneer komt U, wanneer komt U." (blz. 183)

In Hebreën 13:7 lezen we: "Gedenkt uw voorgangers..." Deze oproep geldt vaak als motief voor het samenstellen van een levensbeschrijving. Maar daarmee houdt de tekst niet op. Het vervolg luidt: ".

N.a.v. "Het schoonste getuigenis. Uit het leven van ds. W. H. Blaak", door J. M. Vermeulen en "Verzamelde geschriften", van ds. W. H. Blaak; uitg. De Groot Goudriaan, Kampen, 1998; ISBN 90 6140 615 3 en 90 6140 622 6; 256 en 238 blz.; prijs van elk 45,-.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen