Verdeeldheid kerken roept op tot belijden van schuld

"Is de 31e oktober zo langzamerhand niet iets uit de oude doos?" vroeg prof. dr. F.G. Immink, kerkelijk hoogleraar praktische theologie van de Nederlandse Hervormde Kerk aan de Universiteit Utrecht, zich af. "Het leven is niet meer vanzelfsprekend christelijk, laat staan vanzelfsprekend kerkelijk. Natuurlijk, het is heel goed mogelijk dat degenen die wel kerkelijk meeleven dat veel bewuster doen. Misschien is naast de afkalving ook wel sprake van een intensivering van het geloof: minder volkskerkelijk, meer belijdend."

Ook ds. L. J. Geluk, hervormd predikant te Rotterdam-Centrum, vroeg zich af of er gezien de geringe rol van de kerk in deze maatschappij nog wel gedankt kan worden voor de Reformatie. "Het komt me evenwel voor dat er voor een opgetogen gevoel geen aanleiding is. Maar het komt me evenwel ook voor dat er aanleiding is tot bezinning om God ootmoedig te danken dat ons volk Gods Woord als het ware terugkreeg."

Prof. Immink, die sprak over de rechtvaardiging van de goddeloze en over het moderne levensgevoel, gaf aan dat er door de Reformatie een geweldige nadruk is gekomen op de Schrift, die tot geloof wekt. "Maar de nadruk op het geloof houdt ook in dat het menselijk subject een belangrijke schakel wordt in het kerkelijke leven. Het geloof gaat immers niet buiten de mens om. De mens mag dan op geen enkele manier in staat zijn zelf zijn zaligheid te bewerken, dat neemt niet weg dat de mens er zelf wel in betrokken wordt door de Heilige Geest.

Dat blijkt met name op het centrale punt van de rechtvaardiging van de goddeloze. Enerzijds gaat de rechtvaardiging dus buiten mij om: het gaat om de toerekening van de gerechtigheid van Christus, maar anderzijds is de rechtvaardiging ook een daad Gods in de mens. Wie zo in de Christusgemeenschap wordt geplaatst, die krijgt een nieuwe identiteit: wie in Christus is, die is een nieuwe schepping."

Eenheid

Dr. T. E. van Spanje, voorheen docent aan het St. Pauls United Theological College in Limunu, Kenia, verving prof. dr. W. H. Velema, die wegens familie-omstandigheden niet aanwezig kon zijn. Hij sprak over de eenheid van de kerk. Naar aanleiding van de problematiek die Paulus tegenkwam in de gemeente van Rome, legde de spreker uit hoe Paulus tot de kern van zijn leer was gekomen.

"In Rome waren er niet alleen godsdienstige verschillen, maar met name culturele verschillen. Probeer die maar eens in één kerk samen te brengen. Dan moeten we teruggaan naar de basis. Paulus' basis is de rechtvaardiging door het geloof. De hele wereld is strafwaardig voor God."

Dan komt de oproep van Paulus om "elkaar te aanvaarden, om zo samen in een dienst aan God Hem te verheerlijken. Dat kan alleen uit genade door het geloof in Jezus Christus. Het leerstuk van de rechtvaardiging heeft ons niet alleen iets te zeggen over hoe we zalig worden, maar zegt ons ook iets over de kerk. Al zijn we nog zo verschillend, er is ten diepste geen onderscheid.

Paulus heeft altijd de eenheid van de kerk op het oog gehad. Voor Paulus is kerkelijke verdeeldheid strijdig met het wezen der kerk. Hoe is het gesteld met de eenheid van de kerk vandaag en dan juist met de eenheid in de reformatorische kerken? Als ik mij niet vergis, worden de tegenstellingen steeds scherper. Wij moeten schuld belijden vanwege de verdeeldheid in de kerken."

De avond werd afgesloten door de hervormde predikant D. M. van de Linde. De titel van zijn toespraak luidde: "De reformatorische boodschap is voor het heden en voor de toekomst!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen