Van de Veluwse bossen naar Afrika
Ds. Kommers wil zendeling zijn in gehoorzaamheid aan het Evangelie
UTRECHT - "Vertrouw de Heere en ga." Daarmee is voor ds. J. Kommers alles gezegd wanneer hem gevraagd wordt naar zijn tweede uitzending naar het zendingsveld in Afrika. De predikant herdacht op 12 september in Mozambique dat hij 25 jaar geleden in Neerlangbroek in het ambt werd bevestigd. "Ik ben er diep van overtuigd dat het in het werken voor de zending niet gaat om een groot geloof, maar om geloof in een groot en betrouwbaar God."
Hans Kommers werd geboren in Gortel, midden in de bossen van de Veluwe. Daar was zijn vader veertig jaar hoofd van de school en ook godsdienstonderwijzer, wat inhield dat hij elke zondagmorgen in de school de kerkdienst leidde. Voor de middagdienst fietste het hele gezin naar Emst.
Na de pedagogische academie Felua in Ede volgden de studiejaren aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Als een van de laatsten hield hij daar, in januari 1976, de proefpreek in de Waalse kerk, vlak bij de dom. De vicariaatstijd in Huizen bij dr. A. van Brummelen ervoer hij als een heel bijzondere leerperiode. "Deze mentor leerde je luisteren naar de tekst van de Bijbel."
Wonderlijke leiding
Zijn eerste gemeente was Neerlangbroek. Nadat het gezin goed en wel was ingeburgerd, kwam ds. J. de Lange, destijds voorzitter van de Gereformeerde Zendingsbond in de Hervormde Kerk (GZB), op bezoek met de vraag of ds. Kommers zich beschikbaar wilde stellen voor de dienst in de zending. "Overtuigd van Gods leiding werd afscheid genomen van de gemeente en werd begonnen met de zendings-opleiding in Engeland en Oegstgeest." Begin 1980 volgde vanuit Epe (clas-sis Harderwijk) de uitzending naar Kenia.
Binnen de Reformed Church of East Africa moest het theologisch onderwijs aan ambtsdragers en gemeenteleden worden opgezet. Gedurende de zeven jaar die het gezin in Kenia woonde, heeft mevrouw Kommers-Visser haar kinderen lesgegeven. In 1987 kwam het gezin, dat toen zes kinderen telde, naar Nederland terug en in september van dat jaar werd ds. Kommers predikant te Papendrecht. "Negen jaar werd daar met vreugde gewerkt."
In 1996 verhuisde het gezin naar IJsselstein, waar in juli van dat jaar intrede gedaan werd in de Nicolaaskerk. De gemeente was toen drie jaar vacant geweest. "Prediking, pastoraat en catechese vormden ook hier de hoofdtaak. Wanneer het over het Evangelie gaat, dan is het heerlijk wanneer mensen met de hand op het Woord mogen zeggen: "Dat is voor mij.""
Ds. Kommers was inmiddels zelf bestuurslid van de GZB, waar hij deel uitmaakte van de sectie Midden-Oosten. "Het werk van de zending en vooral de kerk in Afrika hadden altijd een grote plaats in onze gebeden. De kinderen zeiden wel eens: Er gaat geen dag voorbij of wij horen over Afrika."
Toen de GZB in 1999 een dringend appèl deed voor haar nieuwe zendingsterrein in Mozambique konden ds. Kommers en zijn vrouw niet onder deze roep uit en stelden ze zich beschikbaar voor het werk in het Afrikaanse land. "De zondag nadat het besluit gevallen was, preekte ik in IJsselstein uit Johannes 17:18-22. Ons gaan naar de zending stond en staat in het kader van de voorbede van Christus voor Zijn Kerk." Op oudejaarsavond 1999 werd afscheid genomen van de gemeente en op 3 januari van het nieuwe jaar zat het echtpaar Kommers in Leiden op de taalschool om de lokale Mozambikaanse taal Chichewa te leren. Vervolgens vertrokken ze voor vier maanden naar Portugal om daar het Portugees onder de knie te krijgen.
Gehoorzaamheid
Zes van de zeven kinderen (drie zijn er getrouwd) bleven in Nederland achter. De jongste dochter, Annelien, is met haar ouders meegegaan en volgt een opleiding in Kenia aan Rift Valley Academy. Dit is de zendingsschool van de Africa Inland Mission. Kinderen van zendelingen uit heel Afrika volgen onderwijs aan deze school.
"Dat ik mijn 25-jarig ambtsjubileum zou beleven is al een wonderm en dat dat in Afrika zou zijn, had ik nooit kunnen denken. Maar wat weten wij vooruit? De Heere vraagt van Zijn kinderen gehoorzaamheid. Het is heel bijzonder om daar dienstbaar te zijn waar de Heere je stelt." Mozambique is een van de armste landen van de wereld. Het land en de kerk hebben gedurende lange tijd zwaar geleden. Jarenlang was er geen vrijheid van evangelisatie voor protestantse zendingsorganisaties, vervolgens was er de onafhankelijkheidsoorlog met Portugal, daarna een communistisch bewind en ten slotte een vreselijke burgeroorlog. Vanaf 1993 is er vrede en kwam er vrijheid om het Evangelie uit te dragen. "Ik zie dit als een van God gegeven tijd om vandaag, nu de deuren hier open zijn, het Evangelie onder de mensen te brengen."
Vila Ulongue
De familie Kommers woont in Vila Ulongue, een kleine plaats in de provincie Tete. Er zijn wat winkeltjes, stoffige wegen, een postkantoortje, waar evenwel geen postzegels worden verkocht, en een vliegstrip. "Net als in Kenia ga ik hier de dorpen in om aan ambtsdragers en gemeenteleden de Bijbel uit te leggen. Deze toerusting van de gemeenten is volgens mij een van de speerpunten van de zending nu. In heel Afrika wordt gemiddeld op een zondag op 2 miljoen plaatsen gepreekt, maar in 98 procent van de gevallen gebeurt dit door niet-opgeleide voorgangers. Wij willen de mensen daar bereiken waar ze wonen. Het gaan over vaak moeilijke wegen hoort daar nu eenmaal gewoon bij, maar de vreugde van de mensen wanneer je bij hen komt, vergoedt alles."
Ds. Kommers: "Ik denk dat het in het werk van de zending -in Nederland is het wezenlijk niet anders- gaat om het heil van de mensen en de verheerlijking van Gods Naam. Beide gaan hand in hand, want in de uitvoering van Zijn heilsgedachten verheerlijkt de Heere Zich het meest."
Benauwend
Ds. Kommers volgt, hoewel op afstand, wat in kerkelijk Nederland gebeurt. "Dat laat me niet los. Toen ik begon als predikant werd er in Nederland al voorzichtig gepraat over Samen op Weg. Wat een energie heeft dit de afgelopen jaren niet gekost en hoeveel heftige discussies zijn er niet geweest? Maar heeft dit alles buitenstaanders jaloers gemaakt om de Heere Jezus te zoeken en te dienen?
Dat de zending onder ons niet zo leeft, benauwt mij. Er staan echter in de Bijbel geen beloften voor diegenen die de Heere ongehoorzaam zijn. Nog te veel wordt ervan uitgegaan dat wanneer de zendingscollecte bij ons goed is, de zending dan leeft onder de mensen. Ik geloof daar niet in. Als kerk hebben wij met al onze naar binnen toe gerichte activiteiten het zicht verloren op de wijde wereld. Het grijpt mij aan dat wij in een wereld leven waarin dagelijks zo veel mensen sterven die de Heere Jezus niet kennen."
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 september 2001
Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 september 2001
Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's