Amerika beseft dreiging agroterrorisme

Lokale, regionale en federale overheden werkten samen om verspreiding tegen te gaan, maar zij bleken elkaar daarbij vaak regelrecht tegen te werken. Defensie stelde militairen beschikbaar en de gouverneurs van de bedreigde staten riepen de Nationale Garde op om hun grenzen te beschermen. Met als gevolg dat gardisten en militairen in sommige gevallen op elkaar schoten. Door de quarantaines die werden afgekondigd, viel de voedselvoorziening in sommige delen van het land uit, waarop er paniek ontstond onder de bevolking.

"Dit was werkelijk dramatisch, ik ben geschokt. De gebrekkige communicatie, de misverstanden, het langs elkaar heen werken, vooral ook het gebrek aan overzicht over het geheel. En dit was nog maar een oefening op papier. Kun je nagaan wat er gebeurt als onze veestapel wérkelijk door terroristen wordt 'aangevallen' met mond- en klauwzeer", aldus afgevaardigde Steve Israel uit New York, die de oefening bijwoonde als waarnemer.

"Toen ik twee maanden geleden de uitnodiging kreeg om als waarnemer op te treden, was ik nogal sceptisch. Ik vond het allemaal nogal overdreven. Nu ben ik werkelijk geschokt en ik denk dat wij dringend, dringend aandacht moeten besteden aan onze agrodefensie", aldus Israel.

Hoe kwetsbaar is Amerika op het gebied van agroterrorisme? Om die vraag te beantwoorden moet je de risico's in twee groepen indelen, aldus Christopher Noun, woordvoerder van de lobbyorganisatie American Farm Bureau. "Landbouwbedrijven gebruiken stoffen die gemakkelijk misbruikt kunnen worden voor het maken van bommen, zoals bijvoorbeeld ammoniumnitraat. Timothy McVeigh gebruikte dat voor zijn aanslag in Oklahoma in 1995."

Grote landbouwcorporaties en ook veel boeren zijn tegenwoordig voorzichtig met dit soort stoffen. "Hier is beslist vooruitgang te constateren. Maar rijd je door Amerika's grote landbouwgebieden, dan zie je hoe makkelijk oogsten aangetast kunnen worden of veestapels kunnen worden geïnfecteerd. Je kunt die enorme gebieden niet effectief beschermen. Het enige dat je kunt doen is maatregelen nemen om plantenziekten of veterinaire epidemieën zo snel mogelijk te isoleren", meent Noun.

Het is duidelijk dat verstoring van de voedselvoorziening tot grote onrust en chaos onder de bevolking kan leiden, maar hoe realistisch is het om je voor te bereiden op agroterroristische aanvallen? "Erg realistisch", meent Susan Collins van het (federale) ministerie van Landbouw in Washington. "Na het omverwerpen van het Taliban-regime in Afghanistan hebben wij in verschillende locaties die daar door de terreurorganisatie al-Qaida waren gebruikt honderden agrarische documenten betreffende de VS aangetroffen", aldus Collins.

"Die documenten wijzen erop dat men de mogelijkheid van agroterreur in ieder geval heeft overwogen. Of er concrete plannen zijn gesmeed, weten wij niet, maar het zou erg onverstandig zijn om daar geen rekening mee te houden", meent zij.

Het ministerie is de afgelopen maanden bezig geweest om 24 mobiele laboratoria in te richten die waar dan ook in de VS op de kortste termijn ingezet kunnen worden. Voor het volgende fiscale jaar -dat in oktober begint- heeft de regering 381 miljoen dollar uitgetrokken voor maatregelen om Amerika's voedselketen te beschermen. "Een schijntje als je dat bedrag vergelijkt met de mogelijke schade die er aangericht kan worden", meent Peter Chalk, agroterreurdeskundige van de researchorganisatie Rand Corporation. Hij benadrukt dat bedrijven niet moeten afwachten wat de overheid doet, maar dat zij zelf maatregelen moeten nemen om agroterreur in welke vorm dan ook te voorkomen of gevolgen tenminste te beperken.

Dat gebeurt al, zegt Bob Robertson, eigenaar van een 800 hectaren groot bedrijf bij Roca (Nebraska). Robertson verbouwt graan en soja en is eigenaar van 300 stuks rundvee. "Al onze voorraden zijn sinds vorig jaar extra beveiligd en wij hebben bezoeken van bijvoorbeeld scholen uit de buurt gestopt. Elke vreemdeling die hier komt, moet zich identificeren", aldus Robertson.

Niet iedereen is echter zo strikt. Robertsons collega Abbie Nelson in Sacramento (Californië) ziet zulke maatregelen niet zitten. "Het boerenbedrijf is altijd uitgegaan van vertrouwen. Ik ben tegenwoordig wel wat wantrouwiger als ik in onze omgeving vreemdelingen tegenkom, maar ik ben niet van plan om van mijn bedrijf met 150 koeien een vesting te maken. Als dat werkelijk onze toekomst zou zijn, dan stop ik ermee", zegt Nelson.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen