Paar krijgt postuum joodse onderscheiding

Dochter Hennie, mevrouw Dijkema-Haak, neemt de onderscheiding voor haar ouders in ontvangst.

Willem en Antje Haak putten uit hun geloof de moed om Knorringa, eigenaar van een hoedenzaak in Groningen, onderdak te verlenen, aldus de aanvraag voor de onderscheiding.

De joodse Philippus Knorringa kwam op 10 november 1942 in het geheim naar hen toe en verbleef tot de bevrijding -op 17 april 1945- bij de familie Haak. Slechts Willems broer Klaas, een actief verzetsman, en de huisarts wisten van de onderduiker.

Alleen 's avonds, als de kinderen naar bed waren, mocht Knorringa zijn afgesloten slaapkamer verlaten. Opdat de kinderen hem niet in de keuken hoorden praten, mochten zij van hun ouders in bed luid zingen. Hennie herinnert zich dat er heel wat is afgezongen.

Zijn aanwezigheid bleef zelfs voor de zes kinderen grotendeels verborgen. Alleen de oudste dochter Hennie ving eens door het raam een glimp van de onderduiker op. Zij begreep intuïtief dat het een jood was. Haar ouders vertelden haar dat in het kamertje een ziek konijn zat dat gevaarlijk was voor de kinderen. Hennie wist beter, maar heeft steeds haar mond gehouden.

Knorringa en zijn vrouw waren door het verzet tijdens een brandstofleverantie uit het doorgangskamp Westerbork gesmokkeld. Hun dochter wilde haar verloofde niet in de steek laten. Zij is naar Auschwitz gedeporteerd, waar ze eind 1942 door vergassing om het leven kwam. De vrouw van Knorringa was ondergedoken in Baflo. Zij kon de onderduiksituatie en de scheiding van man en kind echter niet verdragen en verdronk zichzelf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen