Een helpende hand in De Herberg

Vrijdagochtend, negen uur. Vanuit de ontbijtzaal van De Herberg op het rustieke landgoed De Pietersberg klinkt gezang. Psalm 103. "Hij is een God van liefde en genade." Intussen laat een klok negen slagen horen. Het ontbijt is afgelopen, de dag is geopend. Diverse activiteiten, variërend van corvee tot een wandeling en van een Bijbelstudie tot creatieve bezigheden, zullen het programma van de negentien gasten deze dag vullen.

Halverwege de ochtend neemt Corina Petersen -getrouwd en moeder van drie kinderen- plaats in de bibliotheek. Ze verblijft sinds drie weken in De Herberg. Huwelijksproblemen waren voor haar de belangrijkste reden om naar Oosterbeek te komen. "We hebben als gezin een zware tijd achter de rug. De kinderen merkten ook dat er spanningen waren en vroegen: Gaan jullie scheiden? Dat is iets wat ik helemaal niet wil. En mijn man ook niet, denk ik. Maar er moet wel iets gebeuren. Ik kon de situatie niet meer aan, was ontzettend moe, huilde veel."

Haar predikant attendeerde Corina op De Herberg. Het moment waarop ze, na een intakegesprek, bericht kreeg dat ze mocht komen, zal ze niet snel vergeten. "Ik kreeg een telefoontje: Er is plaats voor jou in De Herberg. Dat klonk zo heerlijk, zo warm. Dit leek me echt een goede plek om tot rust te komen. Aan therapeutische gesprekken had ik even geen behoefte. Die hebben we al zo veel gehad."

Vanaf de eerste dag voelde Corina zich thuis in De Herberg. "Het is een verademing om hier te zijn. Het dagritme doet me goed. Er zijn altijd mensen op wie je kunt terugvallen, maar er is ook ruimte om alleen op je kamer te zijn. De eerste week was ik vooral heel erg moe. Hier kon ik echt uitrusten. Het huilen werd langzamerhand minder."

Corina wijst op de tekst op een folder van De Herberg: Even in de luwte. "Zo ervaar ik dat echt. Ik ben ook onder de indruk van de vele vrijwilligers die zich voor de gasten inzetten. Dat is een enorm contrast met de harde werkelijkheid in onze samenleving. In de liefde en de zorg voor elkaar die ik hier ervaar, zie ik Gods hand."

Verlamde man

Wat Corina in het programma van De Herberg het meest aanspreekt, zijn de Bijbelstudies die drie keer per week worden gehouden. "Vanuit de Bijbel wordt een duidelijke link gelegd naar je persoonlijke leven. Anne van Laar, die deze bijeenkomsten leidt, is een echte Bijbelleraar. Ik doe hier nieuwe ontdekkingen, die me vaak raken en die soms heel confronterend zijn. Dat Gods Woord niet ledig tot Hem weerkeert, ervaar ik duidelijk."

Ze noemt als voorbeeld de Bijbelstudie over de vier vrienden die een verlamde man naar de Heere Jezus brengen. "Wat is het ontzettend belangrijk dat je vrienden hebt die voor je bidden, die je op die manier bij Jezus brengen. Dat heb ik in de kerk ook wel eens gehoord, maar hier kwam het veel sterker op me af. Misschien wel omdat ik me op dat moment net zo voelde als die verlamde man."

De innerlijke rust die ze na drie weken in De Herberg ervaart gaat langzamerhand gepaard met onzekerheid over de toekomst. "Ik kom nu tot rust, maar ik besef dat ik straks ook aan de achterliggende problemen moet werken. Daar praat ik over met mijn persoonlijke begeleider. Het helpt me dat zij soms op een andere manier naar de situatie kijkt dan ik doe. We voeren geen zware therapeutische gesprekken, maar ik krijg een helpende hand aangereikt."

Corina denkt bewust nog niet te veel aan de toekomst. "Ik wil graag weer thuis zijn, maar ik besef ook dat dat nu nog niet kan." De komende weken zal ze een aantal keren samen met haar man een gesprek met haar begeleider hebben. "Ik ben niet zonder hoop, al heb ik wel eens een hopeloze bui. Een huwelijk is niet altijd rozengeur en maneschijn. Dat is de realiteit."

Herkenning

Jaarlijks verblijven zo'n 150 mensen tussen de twintig en de negentig jaar gemiddeld vijf weken in De Herberg, vertelt evangelist-directeur Anne van Laar. Hij is sinds de start in 1993 verbonden aan de instelling die destij ds op initiatief van de hervormde bond voor inwendige zending (IZB) werd opgericht.

"Doel was mensen een plek te bieden waar ze op verhaal kunnen komen. Even geen verantwoordelijkheid hoeven dragen, herkenning vinden bij de andere gasten, erkenning krijgen voor je probleem: dat geeft vaak een heleboel lucht", zegt Van Laar, die eerder elf jaar als evangelist in de Amsterdamse Jordaan en Spaarndammerbuurt werkte.

De verwachting was aanvankelijk dat mensen zowel vanuit kerkelijke gemeenten als door evangelisten van de IZB naar De Herberg zouden worden doorverwezen. Vandaar de aanduiding Missionair Diaconaal Centrum. Het overgrote deel van de gasten heeft echter een kerkelijke achtergrond, stelt Van Laar vast.

Zo'n 60 procent komt uit de hoek van de Gereformeerde Bond of de Confessionele Vereniging in de Protestantse Kerk. Anderen behoren onder meer tot de Christelijke Gereformeerde Kerken of de Gereformeerde Gemeenten, terwijl zich soms ook mensen met een evangelische of rooms-kath olieke achtergrond melden. Op zondag worden er geen diensten gehouden in De Herberg. Degenen die er het weekend doorbrengen gaan in Oosterbeek of omgeving naar een kerk.

Pastoraal

De gasten -80 procent is vrouw- hebben gemeenschappelijk dat de verhouding tussen draagkracht en draaglast in hun leven is verstoord, bijvoorbeeld door problemen bij rouwverwerking of door spanningen in relaties. Als er psychiatrische factoren in het spel zijn, verwijst De Herberg door naar de geestelijke gezondheidszorg.

"We zijn een pastoraal centrum, bieden geen therapie. Dat betekent niet dat we alleen over geestelijke zaken praten. Alle aspecten van het leven kunnen aan bod komen, maar wel vanuit een geestelijke invalshoek. Hoe sta je in het leven? Hoe is je relatie met God? De boodschap van het Evangelie is geen randje rondom onze activiteiten, maar is in het hele programma verwerkt."

Elke gast heeft wekelijks een gesprek met een persoonlijk begeleider. "We luisteren naar de mensen, bieden hen de gelegenheid hun hele verhaal te vertellen. Dat is belangrijk. Er moet daarbij ook ruimte zijn om verdriet en boosheid te kunnen uiten. Iemand zei eens: Troosten betekent niet een dam opwerpen tegen iemands verdriet, maar een bedding bieden waardoor dat verdriet kan stromen."

Van Laar waakt ervoor pasklare oplossingen aan te reiken. "We gaan samen met de ander op zoek naar antwoorden op de vragen die hij heeft. Daarbij proberen we bijvoorbeeld aan te sluiten bij een Bijbelgedeelte dat herkenning kan oproepen, zoals het begin van Psalm 73. Om daarna ook te kijken: hoe ging het nu verder met Asaf, die zo vol vragen zat?

Op een gegeven moment doet hij de ontdekking dat God er toch bij is in al zijn moeite. Hij komt daar niet achter doordat iemand tegen hem zegt: Je hebt God toch? Nee, Asaf doet die ontdekking doordat God zijn ogen opent, nadat hij eerst ruimte heeft gekregen om al zijn vragen te stellen."

Een Bijbeltekst die in De Herberg vaak wordt aangehaald is het woord van de Heere Jezus: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." Van Laar: "Bij de Heere Jezus mag je je aanvaard weten, je last afleggen. Maar Hij gaat nog verder, dat vergeten we wel eens. "Neemt Mijn juk op u" Het gaat er niet alleen om dat je er als mens mag zijn, maar ook om Jezus' oproep Hem na te volgen. Als je dat doet, vind je pas echt rust."

Bevrijdend

Elise van den Broek -getrouwd en moeder van twee kinderen- verblijft sinds drie weken in De Herberg. "De afgelopen jaren is er veel op me afgekomen. Spanningen in mijn relatie, ziekte, onverwerkte gebeurtenissen uit het verleden die bovenkwamen. Ik liep ermee vast. Lichamelijk en geestelijk raakte ik op."

Op aanraden van haar huisarts nam ze contact op met De Herberg. "Ik voel me hier goed op m'n plek, kom echt tot rust. Er is altijd een luisterend oor. Ik kan m'n verdriet en boosheid uiten, m'n vragen stellen, ook m'n geloofsvragen. De Bijbelstudies en themaochtenden over onderwerpen als zelfvertrouwen, omgaan met conflicten en grenzen stellen, helpen me om beter inzicht in mijn functioneren te krijgen."

Zo ging ze beseffen dat ze zichzelf jarenlang heeft opgeofferd voor haar omgeving, ten koste van zichzelf. "Ik wilde het iedereen naar de zin maken, was altijd druk met wat anderen van me vonden. Daarmee liep ik mezelf voorbij. Hier hoorde ik dat de Heere mij accepteert zoals ik ben, met mijn tekorten. Ik hoef niet altijd alles goed te doen. In mijn eigen gemeente hoorde ik dat ook wel, maar door de rust dringt het hier beter tot me door. Dat inzicht werkt bevrijdend."

Over een paar weken hoopt Elise naar haar gezin terug te keren. Hoewel ze dat graag wil, ziet ze er ook tegen op. Ze realiseert zich onder meer dat ze een diep ingesleten levenspatroon niet van de ene op de andere dag verandert. Met hulp van het maatschappelijk werk en iemand uit haar kerkelijke gemeente die een cursus van de stichting Psycho Pastorale Toerusting heeft gevolgd, wil ze daaraan blijven werken. Dankzij het verblijf in De Herberg ziet ze in ieder geval weer perspectief. "Wat ik hier heb meegekregen, heeft m'n leven verrijkt."

Corina Petersen en Elise van den Broek heten in werkelijkheid anders.

izb.nl/herberg.

"Werken zonder mopperen en zeuren"

Schoonmaken, koffie schenken, maaltijden opdienen. Gedurende de zomermaanden doen zo'n twintig jongeren een of meer weken vakantiewerk bij De Herberg. Pro Deo.

Jolynn van Vuuren (16) uit Barendrecht deed dit jaar vmbo-examen op de evangelische school De Passie. Via haar zus, die ooit tijdens een diaconaal jaar bij De Herberg werkte, kwam ze in aanraking met het huis in Oosterbeek waar mensen tot rust kunnen komen. Dit jaar gaf ze zich op om in de zomer twee weken bij te springen als vrijwilliger.

"Ik wilde graag iets omhanden hebben. Dit werk sluit goed aan bij de opleiding voor facilitair medewerker die ik na de vakantie ga volgen op het Albeda College in Rotterdam. Ik verzorg hier bijvoorbeeld het ontbijt en de lunch van de gasten, waarbij ik rekening moet houden met mensen die een dieet hebben. Ik moet er ook op letten dat het brood op tafel niet uitdroogt, dat de thee niet koud wordt en dat alles netjes en schoon is."

Het werk in de keuken vindt Jolynn het leukst. Daarnaast verricht ze onder meer schoonmaakwerkzaamheden. "Behalve gesprekken voeren met gasten doe ik zo'n beetje alles. Ik maak natuurlijk wel eens een praatje met de mensen, maar niet over de reden waarom ze hier zijn. Tenzij ze daar zelf over beginnen. Ik laat de mensen zo veel mogelijk met rust."

Jolynn verricht haar werkzaamheden dagelijks volgens een vastgesteld rooster. Elke dag is ze ook een aantal uren vrij. "Ik kan niet zo lang stilzitten, dus dan ga ik vaak anderen helpen. Gisteren begon ik om 7 uur 's ochtends met het buitenzetten van de kliko en was ik om 13.30 uur vrij. Ik ben toen gaan breien. Dat heeft een van de gasten hier me geleerd. Ik zit ook vaak verhalen te schrijven op mijn kamer. Dat doe ik graag, alleen maak ik ze vaak niet af."

De vrijwilliger, die later deze zomer een weekje hoopt te gaan kamperen, beseft dat ze de tijd die ze in De Herberg doorbrengt ook had kunnen besteden aan een betaald vakantiebaantje. "Ik heb wel eens in een plantenkas gewerkt, maar dat vond ik waardeloos. Hier is de sfeer veel leuker. Je wilt er zijn voor de mensen. Iedereen doet zijn werk zonder mopperen en zeuren. Ik heb genoeg aan m'n zakgeld, waar ik thuis trouwens ook best voor wil werken. Waarom zou ik er dan een baantje bijnemen?"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen